Η Επιτροπή Προστασίας του Ανταγωνισμού (ΕΠΑ) έδωσε στα εμπλεκόμενα μέρη την επιφυλαχθείσα απόφαση της ημερ. 19/12/05 αναφορικά με την καταγγελία αντιπροσώπου ιπποδρομιακών στοιχημάτων, εναντίον της Λέσχης Ιπποδρομιών Λευκωσίας (Λ.Ι.Λ).
Η καταγγελία κατατέθηκε ενώπιον της ΕΠΑ στις 14/9/05 και αφορούσε ισχυρισμούς για καταχρηστική εκμετάλλευση της δεσπόζουσας θέσης της Λ.Ι.Λ έναντι του καταγγέλλοντα με την ενέργεια και την απόφαση της να τερματίσει το συμβόλαιο διορισμού του ως αντιπροσώπου ιπποδρομιακών στοιχημάτων, επικαλούμενη την αδυναμία του να ανταποκριθεί προς τη συμβατική του υποχρέωση σε σχέση με το ύψος των ιπποδρομιακών στοιχημάτων που θα έπρεπε να πραγματοποιείται από το πρακτορείο του, ανά ιπποδρομιακή συνάντηση.
Η Λ.Ι.Λ είναι η μοναδική Λέσχη Ιπποδρομιών εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας και είναι αποκλειστικά αρμόδια να οργανώνει και να διεξάγει Ιπποδρομιακές συναντήσεις στο μοναδικό Ιππόδρομο στην Κύπρο, που αποτελεί ιδιοκτησία της, καθώς και ιπποδρομιακά στοιχήματα, για τη διεξαγωγή των οποίων ορίζει αντιπροσώπους. Ο καταγγέλλων διορίστηκε για πρώτη φορά ως αντιπρόσωπος ιπποδρομιακών στοιχημάτων της Λ.Ι.Λ το 2002, υπογράφοντας τη σχετική συμφωνία, η οποία έχει καταρτιστεί από τη Λ.Ι.Λ. Ο καταγγελθείς τερματισμός της συμφωνίας έγινε τον Ιούλιο του 2004.
Η ΕΠΑ, αφότου άκουσε τα εμπλεκόμενα μέρη, κατέληξε ότι δεν στοιχειοθετείται οποιαδήποτε παράβαση του Περί Προστασίας του Ανταγωνισμού Νόμου 207/89 (Νόμος) από μέρους της Λ.Ι.Λ, αφού η καταγγελία αφορούσε συμπεριφορά της Λ.Ι.Λ που προηγήθηκε την απόφαση της ΕΠΑ με ημερ. 23/12/04. Στην εν λόγω απόφαση της, η ΕΠΑ έκρινε ότι η Λ.Ι.Λ είχε καταχραστεί τη δεσπόζουσα θέση της καθώς επέβαλλε αθέμιτους και ανόμοιους όρους στις συμφωνίες διορισμού των αντιπροσώπων ιπποδρομιακών στοιχημάτων. Μεταξύ άλλων, η πράξη της Λ.Ι.Λ να επιβάλλει διαφορετικά κατώτατα όρια διενεργούμενων πωλήσεων ανά ιπποδρομιακή συνάντηση στους αντιπροσώπους της θεωρήθηκε από την ΕΠΑ ως παράβαση του άρθρου 6(2)(γ) του Νόμου, καθώς η Λ.Ι.Λ δεν λάμβανε υπόψη αντικειμενικά κριτήρια που να δικαιολογούν τη διαφοροποίηση. Η ΕΠΑ στην ίδια απόφαση αναφέρει ότι θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, από τη πλευρά της Λ.Ι.Λ, οι συνθήκες που επικρατούν στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή όπου δίδεται η άδεια λειτουργίας στον αντιπρόσωπο καθότι, ναι μεν οι υπηρεσίες που παρέχονται στους καταναλωτές από τους αντιπροσώπους είναι οι ίδιες, το κατώτατο όριο όμως θα πρέπει να εξαρτάται από κριτήρια, όπως είναι π.χ ο πληθυσμός που κατοικεί σε κάθε περιοχή, οι γνωριμίες και πελατειακές σχέσεις του αντιπροσώπου κλπ. Ως εκ τούτου, η ΕΠΑ κατέληξε ότι η Λ.Ι.Λ θα πρέπει να διαμορφώσει αντικειμενικά κριτήρια σε σχέση με τον καθορισμό των κατώτατων ορίων διενεργούμενων πωλήσεων ανά ιπποδρομιακή συνάντηση. Επίσης, στην ίδια απόφαση η ΕΠΑ έκρινε ότι η εφαρμογή διαφορετικών κατώτατων ορίων διενεργούμενων πωλήσεων ανά ιπποδρομιακή συνάντηση στους αντιπροσώπους από μέρους της Λ.Ι.Λ, αποτελούσε παράβαση του άρθρου 6(3) του Νόμου, καθώς η Λ.Ι.Λ εφάρμοζε διακριτική μεταχείριση μεταξύ των αντιπροσώπων της.
Η ΕΠΑ παρόλο που υπάρχει η απόφαση της ημερ. 23/12/04 κατέληξε ότι δεν μπορεί να υποχρεώσει αναδρομικά τη Λ.Ι.Λ σε χρόνο πριν την απόφαση της να προχωρήσει στην άρση του τερματισμού του διορισμού του καταγγέλλοντα ως αντιπροσώπου ιπποδρομιακών στοιχημάτων της Λ.Ι.Λ και ως εκ τούτου απέρριψε την καταγγελία του.
|